اثر نفتالین استیک اسید، سولفات پتاسیم، سولفات آهن و سولفات روی به روش تزریق در تنه بر ویژگی های کمی و کیفی میوه خرما رقم کبکاب

خاک های مناطق پرورش خرما بیشتر دارای ph بالاتر از 7 بوده و در این شرایط جذب بیشتر عناصر غذایی و به ویژه عناصر غذایی کم مصرف از جمله آهن و روی مشکل است. همچنین برای مصرف بهینه کود و ممانعت از آلوده شدن آب های زیر زمینی با کاربرد کودها به صورت خاکی در این پژوهش اثر استفاده از روش سریع تزریق تنه ای برخی کودهای شیمیای با غلظت های مختلف و استفاده از نفتالیک استیک جهت بالا بردن کمیت و کیفت میوه خرما مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی در ایستگاه تحقیقات خرما و میوه های گرمسیری استان بوشهر واقع در شهرستان دشتستان بخش آب بخش صورت گرفت. برای انجام پژوهش 33 اصله نخل خرما 16 ساله رقم کبکاب که به تقریب همه از لحاظ اندازه یکسان بودند انتخاب گردید. تیمارهای مورد استفاده نفتالین استیک اسید (naa) با 3 غلظت 25، 50 و 100 میلی گرم در لیتر، سولفات پتاسیم (k2so4) با 3 غلظت 50، 100 و 200 گرم در لیتر ، سولفات روی (znso4) و سولفات آهن (feso4) با 2 غلظت 50 و 100 گرم در لیتر به همراه شاهد (آب مقطر) به صورت تزریق تنه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. پس از برداشت، مقدار 5/2 کیلوگرم میوه از هر خوشه در ظرف پلاستیکی ریخته شد و در آن بسته شد و در کوتاه-ترین زمان ممکن نمونه ها به یخچال و دمای 4 درجه سلسیوس منتقل گردید و سپس اندازه گیری ها صورت گرفت. اندازه گیری ها عبارت بودند از درصد ریزش، قطر و طول هسته و میوه، وزن میوه و گوشت، نسبت گوشت به هسته، درصد مواد جامد محلول و اسیدیته. نتایج نشان داد که در بین تیمارهای اعمال شده تیمار هورمونی نفتالین استیک اسید موثر تر بوده و باعث تغییرات بیشتری در ویژگی های مختلف شد. که این بیان گر نقش موثر هورمون اکسین در تشکیل میوه و سایر ویژگی های آن می باشد. تیمارهای سولفات پتاسیم، سولفات آهن و در آخر تیمار سولفات روی به ترتیب بیشترین اثر را داشتند. همچنین می توان نتیجه گرفت که با استفاده از روش تزریق تنه می توان بسیاری از مشکلات تغذیه ای را در درختان با حداقل صدمات زیست محیطی، برطرف نمود و در مقایسه با روش محلول پاشی ارجحیت آن از این دیدگاه غیر قابل انکار و از آن به عنوان دوست محیط زیست یاد شده است.